Kali ni aku nak tulis pasal my Bestie dekat PSAS. Aku sememangnya tak ramai kawan yang aku rapat dekat sana. Kitorang rapat pun sebab kelas and block yang sama. Bila pergi kelas, mesti tak sama2. Sebab... aku selalu bangun lambat. Nasib baiklah Ummi ada. Kalau tak, tak pergi kelas aku. Kiah and Shue dah siap sarapan dah. Aku tak juga bangun2 lagi. Bila lah tabiat aku ni nak hilang...

Makin lama, kita makin rapat. Sampaikan aku panggil kau buchuk, kau panggil aku baby. Ni semua sebab kita tengok cerita Hantu Bonceng. hahaha... Melekat gelaran tu sampai sekarang.
Apa yang aku nak cakap, thanks sebab tahan dengan perangai panas baran aku. Aku tahu aku pernah sakitkan hati kau. Bila aku ingat balik, masa kita gaduh mesti kejap je. Pastu dah baik balik dah and dah lupa yang kita tengah gaduh. haha.. Mula-mula kenal, aku ingat kau jenis tak banyak cakap, rupa-rupanya tak. Kau jenis yang banyak cakap. Kadang-kadang sampai tak terlayan aku. hehe.
Shuhada. My roomate seminggu ku. Hahaha... Kita mula rapat bila kita sama kelas. Mula-mula aku tak ingat aku kenal kau dekat mana. Tapi aku tau, aku pernah kenal kau masa MSK. Lama-lama baru aku ingat. Sebab ayat kau. "Aku nak tidoq laa" Haha... Ingat tak, malam terakhir MSK. Yang kita kena denda berdiri atas kerusi and tidur lambat. Masa tu pun kau cakap ayat yang sama. Kau duduk sebelah aku. Masa tu aku pelik dekat kau. Kau tak pernah tidur lambat ke? Padahal baru pukul 12 malam. Rupa-rupanya kau memang jenis tidur awal. Bila kita study, kau lah orang pertama naik tidur. Padahal awal lagi. Kadang-kadang pukul 10 lebih kau dah tidur.
Seminggu sebelum kita final, kau jadi roomate aku sebab roomate kau dah balik dulu. Memang aku bosan gila tidur sorang-sorang dekat bilik walaupun ada roomate. Aku ada roomate? Huh.. mata di dada sambil pandang ke atas. Walaupun luaran kau nampak ganas tapi dalam hati ada taman. Yela, kau nangis2 masa tengok Boys over Flower. Tu dah menunjukkan yang kau nie seorang yang sensitif. Actually, aku pun nanges juga masa tengok cerita tu. Cuma tak tunjuk dekat korang je. Bila tengok ramai-ramai, aku sorok2 lap air mata aku. Bila aku tengok sorang dekat bilik, ambil kau. Tak pakai tisu dah, terus pakai selimut untuk lap air mata aku. hahaha... Okay2 . Cukup2. Kantoi sudah...
Sorry sebab aku suka membebel dekat kau macam mak nenek. Hehe..
Ummi Kalsom. Unik sungguh nama kau. Haha... Ingat tak, kita kenal masa kita ramai-ramai makan dekat bilik Teah, hari sebelum kita start kelas. Lepas tu kita outing, aku, kau, Ily, Nina, Mimi... Kau memang jenis yang tak banyak cakap. Kadang-kadang aku risau juga. Aku tak tau sama ada kau suka atau tak, kau marah atau tak. Bila kita study, kau selalu senyap. Aku tak tau kau faham atau tak apa yang aku terangkan.
Kau sememangnya jenis yang tak kisah. Walaupun kau terpaksa pergi kelas lambat sebab aku lambat bangun, kau tetap sabar. Walaupun nama kau naik sebab selalu lambat. Thanks.. Aku rasa kalau orang lain, mesti dia dah pergi dulu and tinggalkan aku. Hahaha...
Ummi, diam dan tak ambil kisah tu memang bagus. Orang akan suka dekat kita. Orang tak kan marah dekat kita sebab kita tak membantah. Tapi, kadang-kadang kita kena bersuara. Apa yang kita tak suka, apa yang kita tak nak, apa yang kita tak faham. Hahha... Kadang-kadang aku pun camtu gak. Heh.
okay.. aku paling pendek.. again. oke diam
Korang... Thanks sebab sudi jadi kawan aku. Aku tau aku selalu panas baran, aku cepat melenting. Aku tau tu. Tapi nak buat camne kan. Dah keturunan. Hehe.. Sorry sebab buat korang sakit hati. Sorry sebab aku keras kepala. Apa yang aku boleh cakap, terima kasih banyak2 sebab sabar dengan perangai aku.
Aku nak korang tau, korang lah kawan YANG TERBAEK!!!
Seminggu sebelum kita final, kau jadi roomate aku sebab roomate kau dah balik dulu. Memang aku bosan gila tidur sorang-sorang dekat bilik walaupun ada roomate. Aku ada roomate? Huh.. mata di dada sambil pandang ke atas. Walaupun luaran kau nampak ganas tapi dalam hati ada taman. Yela, kau nangis2 masa tengok Boys over Flower. Tu dah menunjukkan yang kau nie seorang yang sensitif. Actually, aku pun nanges juga masa tengok cerita tu. Cuma tak tunjuk dekat korang je. Bila tengok ramai-ramai, aku sorok2 lap air mata aku. Bila aku tengok sorang dekat bilik, ambil kau. Tak pakai tisu dah, terus pakai selimut untuk lap air mata aku. hahaha... Okay2 . Cukup2. Kantoi sudah...
Sorry sebab aku suka membebel dekat kau macam mak nenek. Hehe..
Kau sememangnya jenis yang tak kisah. Walaupun kau terpaksa pergi kelas lambat sebab aku lambat bangun, kau tetap sabar. Walaupun nama kau naik sebab selalu lambat. Thanks.. Aku rasa kalau orang lain, mesti dia dah pergi dulu and tinggalkan aku. Hahaha...
Ummi, diam dan tak ambil kisah tu memang bagus. Orang akan suka dekat kita. Orang tak kan marah dekat kita sebab kita tak membantah. Tapi, kadang-kadang kita kena bersuara. Apa yang kita tak suka, apa yang kita tak nak, apa yang kita tak faham. Hahha... Kadang-kadang aku pun camtu gak. Heh.
okay.. aku paling pendek.. again. oke diam
Korang... Thanks sebab sudi jadi kawan aku. Aku tau aku selalu panas baran, aku cepat melenting. Aku tau tu. Tapi nak buat camne kan. Dah keturunan. Hehe.. Sorry sebab buat korang sakit hati. Sorry sebab aku keras kepala. Apa yang aku boleh cakap, terima kasih banyak2 sebab sabar dengan perangai aku.
Aku nak korang tau, korang lah kawan YANG TERBAEK!!!
No comments:
Post a Comment